Artykuł sponsorowany
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść artykułu i osobiste poglądy autora.
Utrata zębów jest poważnym problemem zdrowotnym, który dotyka wielu osób. Braki w uzębieniu mogą prowadzić do problemów z gryzieniem i trawieniem pokarmów, a także do zaburzeń mowy. Co więcej, utrata zębów wpływa negatywnie na wygląd twarzy i samoocenę. Dlatego tak istotne jest jak najszybsze podjęcie kroków w celu uzupełnienia luk w uzębieniu.
Na szczęście współczesna stomatologia dysponuje różnymi skutecznymi metodami uzupełniania braków zębowych. W zależności od konkretnego przypadku można zastosować m.in. implanty, mosty dentystyczne, protezy akrylowe lub protezy szkieletowe. Wybór odpowiedniego rozwiązania zależy m.in. od liczby brakujących zębów, stanu kości szczęki, budżetu pacjenta i jego preferencji.
Aby podjąć najlepszą decyzję, warto skonsultować się z doświadczonym stomatologiem protetykiem, który doradzi właściwą metodę leczenia. Specjalista oceni stan zdrowia jamy ustnej i zidentyfikuje czynniki ryzyka, aby zaproponować zabieg idealnie dopasowany do indywidualnej sytuacji pacjenta.
Utrata zębów, jeśli pozostaje nieleczona, prowadzi do szeregu negatywnych konsekwencji dla stanu zdrowia jamy ustnej, jak podkreślają eksperci z https://leczeniebezzebia.pl/. Brak bodźca mechanicznego od gryzienia powoduje zanik kości, na której osadzone były korzenie zębów. W efekcie może dojść do znacznego zmniejszenia wysokości wyrostka zębodołowego szczęki lub żuchwy.
Ponadto nieobecność zębów przyczynia się do zaburzeń zwarcia, czyli nagłego spotkania zębów górnych i dolnych. Może to skutkować problematycznym przemieszczaniem się pozostałych zębów i rozwojem wad zgryzu.
Nieleczone braki w uzębieniu prowadzą także do gromadzenia się płytki nazębnej i resztek pokarmowych w przestrzeniach poekstrakcyjnych. Upośledza to higienę jamy ustnej i sprzyja szybkiemu rozwojowi próchnicy i chorób przyzębia.
Równie niekorzystnie na tkanki przyzębia i wyrostek zębodołowy działa obniżona funkcja żucia. Prawidłowe gryzienie i żucie stymulują krążenie krwi, zaopatrując kości w niezbędne składniki odżywcze. Z tego względu utrata zębów wyraźnie przyspiesza procesy atroficzne w obrębie kości szczęk.
Aby przywrócić pełną funkcjonalność układu żucia i uniknąć powikłań zdrowotnych, należy jak najszybciej uzupełnić luki w uzębieniu. Współczesna stomatologia oferuje kilka skutecznych rozwiązań, dostosowanych do różnych sytuacji klinicznych. Do najpopularniejszych metod należą:
Implanty zębowe to zdecydowanie najlepsza metoda uzupełnienia pojedynczych luk w zębach. Sztuczny korzeń wykonany z tytanu jest umieszczany chirurgicznie w wyrostku zębodołowym szczęki lub żuchwy, tworząc stabilne zakotwiczenie dla przyszłej protezy. Po zrastaniu się kości z powierzchnią implantu jest on gotowy do pełnienia funkcji korzenia zęba.
Największą zaletą implantów jest ich trwałość – przy prawidłowej pielęgnacji mogą służyć pacjentowi przez wiele lat. Ponadto implanty zębowe idealnie imitują naturalne zęby, zapewniając pełną funkcję żucia przy zachowaniu pierwotnego wyglądu uzębienia. Ich zastosowanie minimalizuje ryzyko zaniku kości i przemieszczania sąsiednich zębów.
Zabieg wszczepienia implantów odbywa się w znieczuleniu miejscowym. Gojenie po operacji trwa zwykle około 2-3 miesięcy. W tym czasie pacjent musi unikać obciążania implantu. Po zakończeniu gojenia na implancie jest mocowana korona przypominająca naturalny ząb. Może to być pojedyncza korona, albo bardziej rozbudowana proteza w przypadku kilku brakujących zębów.
Implantacja zębów jest polecana osobom dorosłym z prawidłową masą kostną, bez problemów z krzepliwością krwi. Niektórzy pacjenci mogą wymagać uprzedniej regeneracji kości szczęki za pomocą przeszczepów lub biomateriałów, aby uzyskać wystarczającą gęstość kości do zakotwiczenia implantu.
Implanty zębowe to najtrwalsza metoda odbudowy uzębienia, zapewniająca pełną funkcjonalność i satysfakcjonujący efekt estetyczny. Jednak aby się sprawdziły, wymagają starannej pielęgnacji i regularnych wizyt kontrolnych u stomatologa.
Protezy częściowe to popularna metoda uzupełniania kilku lub kilkunastu brakujących zębów. Są wskazane przede wszystkim w przypadku obecności zębów filarowych, zdolnych utrzymać protezę. Proteza opiera się na pozostałych zębach dzięki specjalnym klamrom lub hakom.
Protezy częściowe wykonywane są najczęściej z tworzywa akrylowego, rzadziej z elastycznego, hipoalergicznego materiału. Mogą uzupełniać braki zębowe w szczęce lub żuchwie. Zakres uzupełnienia protezą zależy od rozmieszczenia zębów filarowych. Im więcej filarów, tym proteza jest stabilniejsza.
Zaletą protez częściowych jest ich wyjątkowa precyzja. Dzięki oparciu na naturalnych zębach idealnie uzupełniają one uzębienie, zapewniając prawidłowe żucie i higienę jamy ustnej. Łatwo je zdjąć do czyszczenia. Wadą jest konieczność szlifowania zębów filarowych.
Protezy częściowe są tańsze od implantów i mostów, dlatego często wybierane ze względów ekonomicznych. Jednak ich trwałość jest ograniczona (5-10 lat) i zależy od liczby filarów. Gdy zęby filarowe ulegną osłabieniu, konieczna jest wymiana protezy.
Mosty protetyczne to rozwiązanie pośrednie między implantami a protezami częściowymi. Mosty opierają się na filarach z własnych zębów pacjenta i uzupełniają obszary bez zębów. Łączą naturalne zęby ze sztucznymi koronami w jedną, sztywną konstrukcję.
Mosty stosuje się przy obszerniejszych brakach obejmujących kilka bądź kilkanaście zębów. Liczba filarów musi być wystarczająca, aby most był stabilny. Zęby filarowe są oszlifowywane i pokrywane koronami, które łączą się z częścią protetyczną.
Zaletą mostów jest zachowanie własnych zębów oraz lepsza stabilizacja i komfort w porównaniu do protez częściowych. Wadą jest konieczność preparacji zębów oraz ograniczona trwałość uzależniona od liczby filarów.
Mosty protetyczne są tańsze od implantów, ale droższe od protez. Czasem stanowią tymczasowe rozwiązanie do momentu wszczepienia implantów. Zwykle wytrzymują od 5 do nawet 15 lat przy odpowiedniej higienie i regularnych wizytach kontrolnych.
Aby możliwe było skuteczne uzupełnienie braków zębowych, często wymagana jest uprzednia regeneracja kości i dziąseł. Ma to szczególne znaczenie przy planowanym leczeniu implantologicznym.
Przeszczepy kości pozwalają zwiększyć objętość zanikłej tkanki kostnej wyrostka zębodołowego. Materiał kostny pobiera się najczęściej z żuchwy pacjenta lub kości biodrowej.
Innym sposobem jest zastosowanie biomateriałów regeneracyjnych, np. hydroksyapatytu, β-TCP, bioglassu. Podaje się je bezpośrednio w miejsce ubytku, gdzie ulegają integracji z kością pacjenta.
Regeneracja kości zwiększa szanse na długotrwałe utrzymanie implantów lub innych uzupełnień protetycznych. Zabiegi poprawiające jakość tkanek wykonywane, są zazwyczaj kilka miesięcy przed planowaną odbudową braków zębowych.
Oprócz kości, regeneracji często wymagają również przyzębia wokół brakujących zębów. W tym celu wykonuje się zabiegi plastyki dziąseł, celem poprawy wyglądu estetycznego i warunków do dobrej higieny.
Wybór optymalnej metody leczenia zależy od kilku kluczowych czynników:
Przy braku kilku pojedynczych zębów najlepsze efekty dają implanty zębowe. Zapewniają trwałe i stabilne uzupełnienie, nie obciążając sąsiednich zębów.
